Zoru tek başına başarmak değildir; zor olanı paylaşabilmektir. Birisi yüksek bir yerden kendini bırakmak üzereyken başka biri İmdat! Yardım. diye bağırırsa, kendini bırakmaya hazırlanan kişi o anda vazgeçip yardım çağrısına koşabilir çünkü sorumluluğu paylaşmak, insanı hayata geri çeker.
Uzun, denemeye yakın hal Hayatından vazgeçme noktasında duran birinin en büyük kurtarıcısı, çoğunlukla kendi içine dönük çığlığına birinin evet, duyuyorum demesidir.
Zor olanı yalnız taşımak değil; zor olanı paylaşabilmektir. Bir kişi yüksek bir köprünün kenarında durup dünyayı ardında bırakmaya karar verirken, uzaklardan yükselen bir İmdat! Yardıma ihtiyacı var. sesi tüm dengeleri değiştirebilir.
O ses, karşısındakine sorumluluk verirken aynı zamanda ona bir kapı açar: kendini bırakmak yerine başka birinin yardımına koşmak. İşte o koşuş, bir hayatı keskin bir karardan geri çeker.
Yardım istemeyi bilmek, zayıflık değil; yaşamı seçme cesaretidir ve bazen sadece birinin imdat diye bağırması, başka birinin ben buradayım demesi için yeterlidir.