“Cebilenig”, Maraşlıların çok yemek yiyen veya doymak bilmeyen kişiler için esprili bir dille kullandığı yerel bir tanım. Genellikle sofrada yemeği bırakamayanlar ya da tabak silip süpürenler için neşeyle söylenen bu kelime, ortamda samimi bir gülüşe sebep olurken, kırıcı olmadan yapılan sevimli bir takılma olarak öne çıkıyor.
Misafirliklerde, aile sofralarında ya da dost meclislerinde bu tür ifadelerle karşılaşmak, Maraş kültürünün mizahi yönünü yansıtıyor. “Cebilenig” gibi deyimler sadece günlük dili renklendirmekle kalmıyor; aynı zamanda Kahramanmaraş halkının gözlem gücünü, içtenliğini ve sıcak mizacını da ortaya koyuyor.
Kısacası, bu tür sözlü miraslar, şehrin kültürel belleğinde yer edinmiş ve nesilden nesile aktarılan özel ifadelerdendir.