Yapay zekâ dost mu, düşman mı?

Yapay zekâ (YZ), son yıllarda öyle bir hızla hayatımıza girdi ki, bazen ona yetişmekte bile zorlanıyoruz. Önce sadece öneri sistemlerinde gördük onu: Netflix ne izlememiz gerektiğini söyledi, Spotify hangi şarkıyı seveceğimizi bildi. Derken ChatGPT, Midjourney, robot kasiyerler, sürücüsüz araçlar ve daha niceleri geldi. Şimdi ise büyük bir soru gündemde: “Yapay zekâ işlerimizi elimizden mi alacak?”

Birçok uzman, yapay zekânın bazı iş alanlarını dönüştüreceğini hatta bazı meslekleri ortadan kaldıracağını kabul ediyor. Özellikle veri girişi, müşteri hizmetleri, içerik üretimi gibi tekrar eden işlerde bu değişim daha da hızlandı. Ancak bu dönüşüm sadece kayıp anlamına mı geliyor?

Yeni teknolojiler, her zaman yeni meslek alanları da yaratmıştır. 20 yıl önce “sosyal medya uzmanı” ya da “yazılım eğitmeni” gibi meslekler yoktu. Bugün ise çocuklar bu işlere yöneliyor. Aynı şey yapay zekâ için de geçerli olabilir. Önemli olan bu değişime ayak uydurabilmek, eğitimle dönüşebilmek.

Yapay zekânın iş gücü üzerindeki etkisi kadar, toplumsal etik, mahremiyet ve kontrol mekanizmaları da tartışılıyor. Karar veren bir algoritma, bir insanın kaderini belirlemeli mi? Ya da bir yapay zekâ, duygusal tepkileri anlayabilir mi?

Bu teknolojiyi “dost” yapan da, “düşman” yapan da aslında biziz. Yani insanlar… Eğer kontrolsüz büyümesine izin verirsek, kaygılar haklı çıkabilir. Ama doğru ellerde, doğru sınırlarla yapay zekâ insanlığa büyük hizmetler sunabilir.

Yapay zekâ ne sihirli bir çözüm, ne de kıyametin habercisi. O bir araç. Nasıl kullanacağımız ise tamamen bize bağlı. Şunu unutmamak gerekiyor: Teknoloji gelişir, ama insani değerler korunmazsa; en akıllı sistem bile en büyük yanlışı yapabilir.